Anna Skrzypek, „Partia Europejskich Socjalistów 1957-2009”, Warszawa 2010

Przedmiotem badań jest Partia Europejskich Socjalistów (PES), byt polityczny zaistniały na styku szczycącego się dwustuletnią tradycją ruchu socjalistycznego i jednoczącej się przez ostatnie pół wieku Europy. Fenomen jednoczenia to coraz wyższe stadia integracji: od Wspólnoty Węgla i Stali przez Wspólnotę Gospodarczą do Unii Europejskiej. W ramach tego zjawiska zaistniała potrzeba koordynacji działań partii socjalistycznych funkcjonujących w państwach członkowskich, skoro te porozumiały się celem współpracy. Koordynacja potrzebna była partiom socjalistycznym po to, by móc wpływać na rządy, aby te nadawały działaniom integracyjnym taki kierunek, który zbliżyłby kształt Europy do modelu wymarzonego przez socjalistów. Ponieważ w jednoczącej się Europie powołano instytucję przedstawicielską – parlament – koordynacja działań objęła również tę sferę. Chodziło o to, by zasiadający w tym organie deputowani socjalistyczni mogli działać blokiem. Zamiarem badawczym jest przedstawienie współdziałania partii socjalistycznych i socjaldemokratycznych w jednoczącej się Europie w latach 1957-2009. Termin „współdziałanie” odnosi się w niniejszym studium do działań wyodrębnionej w strukturach Międzynarodówki Socjalistycznej grupy partii. Łączyła je wspólna cecha: przynależność do państw integrującej się Europy. Początkowo takich partii było sześć, później dziewięć, a obecnie jest ponad trzydzieści, czyli więcej niż państw w Unii Europejskiej1. Skupienie zainteresowania badawczego na platformie działania Międzynarodówki Socjalistycznej zawęża badany problem do określonego wycinka działań socjalistów na gruncie ich polityki w kwestiach europejskich. Nie mieszczą się w nim autonomiczne działania poszczególnych partii prowadzone na forum polityki krajowej oraz działania Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim. W takim ujęciu analizowana działalność stanowi zaledwie wycinek politycznej aktywności socjalistów.