Janusz Golinowski, „Polityczność mainstreamowej ekonomii”, Studia Politologiczne vol. 37

Prezentowany  artykuł  dotyczy  polityczności  ładu  społecznego  konfrontowanego z perspektywą epistemologicznej hegemonii  mainstreamowej  ekonomii.  Coraz częściej  ekonomiści  podkreślają,  iż  ekonomia  jako  dyscyplina  naukowa  nie  radzi sobie  z  odpowiedzią  na  pytania  o  przyczyny  obserwowanych  zjawisk.  Metodyka badań  z  nauk  ekonomicznych  jest ukierunkowana głównie  na poszukiwanie odpowiedzi  o  skutki  różnych  działań,  a  i  te  stają  się  przyczynkiem  do  polemik i sporów dotyczących źródeł ich powstawania. Ekonomia jako nauka znalazła się w tarapatach, bowiem ekonomiści dali się uwieść wizji idealnego, bezkolizyjnego systemu rynkowego. Obecny kryzys dotyczy nie tylko sfery finansowej i produkcji, ale również  sfery  społecznej,  politycznej  oraz  ideowo-moralnej.  Jest  to  kryzys systemowy,  nie  tyle  kapitalizmu  i  nie  gospodarki  rynkowej  tylko  ich  dewiacji w  postaci  neoliberalizmu  stanowiącego  spekulatywne  uzasadnienie  dla  ekonomii głównego  nurtu.  Ostatnie  dekady  to  czas  umacniania  się  paradygmatu,  gdzie kluczową  rolę  odgrywają  różne  odmiany  teorii  równowagi,  w  której  gospodarka ma samoczynnie dążyć do szybkiego wzrostu Wspomniany projekt był nie tylko pakietem rozwiązań ustawowych, ale „zgeneralizowaną normatywnością”, i „globalną racjonalnością”, przejawiającą tendencję do strukturyzacji i organizowania nie tylko działań rządzących, ale również postępowania samych rządzonych według zasad konkurencji, wydajności i użyteczności.