Jedną z ważniejszych przyczyn anarchizacji życia społeczno-politycznego w Karaczajo- Czerkesji jest brak autentycznego kompromisu wspólnot etnicznych w sprawach związanych z modelem ustrojowym republiki. W działalności tych elit przejawiają się sprzeczne tendencje; jedna wyraża się w dążeniu do większej niezależności republiki od państwa federacyjnego, co spotyka się z reakcjami ze strony elit moskiewskich; druga – w etnokratyzmie i separatyzmie, które zagrażają bezpieczeństwu i integralności terytorialnej republiki; trzecia – w podziałach wewnętrznych wśród samych elit państwowych i etnicznych, przenikania się różnych form subetnokratyzmu skutkujących instytucjonalizacją nieformalnych sieci powiązań, zwłaszcza obecnością etnoklanów w strukturach władzy, które dość umiejętnie grają „kartą etnopolityczną” na scenie politycznej.
